Day #2 - Gesloopte Gitaren

Ontwaken in Kenia. Ik keek er al bijna een jaar naar uit. Veel te vroeg sprong ik uit bed, raapte mijn spullen bij elkaar en vertrok naar de receptie. Er was nog een kopie van mijn paspoort nodig en ik had nu mooi de tijd om even te internetten voordat iedereen wakker werd. Na wat twitter, facebook en dit blog schoof ik aan in de eetzaal tussen alle slaperige gezichtjes.
Met een kopje Keniaanse ginger-tea begon mijn ochtend fantastisch.
De bus zou er om 12:00 zijn dus om 13:00 vertrokken we vol goede moed naar Nyeri. Onderweg viel iedereen van de ene in de andere verbazing. Ik voelde me elke kilometer meer thuis.
De Moi Nyeri Primary School, onze thuisbasis, gaat morgen weer open na een morte vakantie. Nu is het nog even rustig en ik alle tijd om bij te kletsen met Muturi, EG, Px, Rose, Rachel en Josef. Wat heerlijk om iedereen weer te zien en herinneringen op te halen aan vorig jaar.
De bedden zijn verdeeld, Px had ‘mijn’ bed rechts naast de deur al gereserveerd, de tassen uitgepakt en het terrein is verkend. Mijn gitaar heeft de reis helaas niet overleefd. Zijn hals bungelt treurig aan de snaren. Aidan gaat proberen hem te lijmen morgen, fingers crossed!
Na een fijne douche uit een emmer warm water schoven we aan tafel. De geur van stoofvlees, rijst en koolsalade rook vertrouwd.
Het is heerlijk om met het ritme mee te gaan. Vragen als ‘hoelaat gaan we...’ en ‘wat doen we...’ weer ik rustig af met ‘Als god het wil’ en ‘zodra de wielen stoppen met draaien’. De groep gaat soepel mee in de cultuur en ik krijg van alle kanten te horen hoe goed zich aanpassen.
Inmiddels laat iedereen de vermoeidheid van nieuwe indrukken het winnen van de nieuwsgierigheid en duikt het bed in.
Morgen weer een dag.