Day #1 - Zenuwen en Slaapgebrek

Na ongeveer 1,5 uur slaap stond ik samen met mijn lieve zusje op het Jaarbeursplein. De dansmuziek van het LSVb-wisselfeest gonsde nog na in mijn hoofd. En komt het weeë gevoel in mijn maag van de alcohol of het naderende afscheid?

Bij balie 24 op Schiphol vind ik 21 zenuwachtige deelnemers en hun ouders. Merel deelt de groepstruien uit die ze voor iedereen geregeld heeft. Zo is iedereen lekker herkenbaar voor Aiden en mij wanneer we ons vandaag via 3 vliegvelden naar Nairobi begeven.

Na het hele incheckcircus, de nodige groepsfoto’s en uiteraard wat tranen bewegen we ons richting douane. De vriendelijke beambte heeft een goede dag wanneer hij 2 deelnemers voor de gek kan houden door te doen of hij ze kent. “Hee Merel! Uit Ommen toch? Hoe is het nu met je??”Als je de hele dag paspoorten controleert moet je er zelf maar wat van maken nietwaar?

Er blijf niet veel tijd over om zenuwachtig te zijn, we mogen al snel boarden. In 3 uurtjes zijn we in Istanbul en ook daar we al snel weer boarden voor vlucht TK607; Nairobi.

7 uurtjes vliegen nog. 7 uur waarin we de Nijl zien slingeren door Egypte, zon onder zien gaan boven Sudan, de films ontdekken op ons schermpje en met elkaar bellen via het briljante vliegtuig-systeem.

7 uur waarin we geen flauw benul hebben of Nederland heeft gewonnen van Mexico. Desalniettemin zingen we om 18:00 Nederlandse tijd uit volle borst het volkslied door het vliegtuig. Wanneer we landen weten we dat dit heeft geholpen, 2-1! Op naar de kwartfinale!

Met een stempel in ons paspoort en bijna alle bagage verlaten we het vliegveld. Rachel en Rose staan ons getrouw op te wachten. Wat heerlijk om ze weer te zien. Alle bagage wordt op het dak gegooid en de deelnemers stappen nieuwsgierig in voor hun eerste matatu-rit.

Slapen doen we vannacht nog even in een hostel in de stad. Alle bagage wordt weer van het busje gegooid en we stappen vermoeid in onze bedjes. Laat het avontuur beginnen!