Day #36 - Nissan Aqua

Na een fijn ontbijtje stappen we weer  in de tuktuk. Dam, onze gids, brengt ons via de ATM en het boekingskantoor naar een vissersdorpje. Onderweg maken we kennis met Cambodja. Kleine houten huisjes, wat grotere stenen huizen en bijna allemaal op palen. Het waterpeil kan hier behoorlijk stijgen en zo zit je lekker met de voeten droog. We zien veel kinderen op straat. Ze fietsen of lopen en lijken niet erg gewend aan toeristen. We zwaaien vrolijk naar ze.

Bij het dorpje aangekomen zijn we niet direct onder de indruk. Waar zijn we beland? We krijgen een boot toegewezen en varen de rivier op. Onderweg bvallen alle puzzelstukjes op zijn plek. Onze gids laat ons graag het échte Cambodja zien. Dat zijn niet de tempels die beheerd worden door Vietnamezen en waarvan geen cent terechtkomt bij de Cambodjaanse bevolking. Dat is hier, op het water, waar jongens en mannen elke dag uitvaren om vis te vangen, waar kinderen naar school gaan op een drijvend rijtje woonboten en waar vrouwen de netten knopen en zorgen voor het eten. De kleine drijvende huisjes zijn indrukwekkend. Veel meer dan drijvende vlotten zijn het niet, de ene mooier en steviger dan de ander. En allemaal met een foto van de koning aan de muur.
We kijken onze ogen uit. Dan leggen we aan bij één van de huisjes. Het is een krokodillenkweker. We nemen een kijkje. We staan rond een afgezet stuk water op een omheining met 2 verdiepingen. Ik kan de krokodillen maar niet ontdekken in het water. Niet zo gek; ze liggen precies onder me op de 1e verdieping. AAAAH!
We drinken wat fris en laten de gastvrouw een verse vis klaarmaken. Ik kojk even mee in de keuken. Met wat slagen op de kop wordt de vis bruut van zijn leven beroofd. Hij smaakt er niet minder om.

Wanneer we terug varen mogen we alle 3 een stukje varen in de boot. Het is een vlet met zo;n 15 zitplaatsen op rieten tuinstoelen. Het roer wordt bediend door middel van 2 lijnen die ieder via één kant naar het stuur voorin de boot lijden. Het stuur en de pedalen komen uit een Nissan-auto. Compleet met hendel voor de ruitenwisser en het knipperlicht. We dopen de boot om tot de Nissan Aqua en geven vol gas. Ik ben als laatste aan de beurt om te sturen. De kapitein laat merken dat hij het wel prima vindt om even niet te varen. Ik blijf daarom dankbaar zitten achter het stuur. De locals kijken vol ongeloof naar de voorbijrazende blanke kapitein. Ik zwaai vrolijk en geniet.

Na het wateravontuur brengt Dam ons langs een Boeddhistische tempel. De jonge monnikjes gaan net in gebed. Erg bijzonder om te zien. Ze chanten allemaal hetzelfde gebed terwijl de leraar rustig praat in zijn mobieltje op de voorste rij.
Bij de tempel stsan een aantal gebouwtjes die het bekijken waard zijn. Zo is er een glazen toren gevuld met botresten van slachtoffers van de Rode Khmer. Onder het regime van Pol Pot werden in de jaren ’70 alle slimme mensen gedood. Mensen met een bril, mensen die Engels spraken, mensen die in de stad woonden.. allen werden gevangen geno,en en gedood. Dit alles werd tentoongesteld in een klein huisje verderop. Er hing een batterij aan schilderijen om duidelijk te kunnen maken wat er gebeurd is. We waren wederom onder de indruk van zoveel vreedheid.
Ook de VS krijgt hier weer een discutabele rol toebedeeld, doordat zij steun uitspraken aan de oppositie sloot de koning zich aan bij de Rode Khmer. Met al zijn aanhangers vormde hij een gevaarlijke meerderheid.

In de avond bezoeken we een dinershow. De beloofde culturele dans was erg mooi maar verder was het vooral een vreetschuur.

We duiken snel ons bed in want om 4:00 gaat de wekker.