Day #29 - Hoi An

Om 9:00 zag ik vanaf ons balkon onze gidsen staan. We hadden net lekker ontbeten in een restaurantje aan de overkant van de straaten poetsten nog even snel onze tanden.

Met alle bepakking achterop sjeezden we Hue uit. Allereerst stopten we bij een prachtig meer. Het meer is vernoemd naar alle stenen die erin rolden vanuit de bergen bij hevige regens.

Het is heerlijk achterop de motor. Ik heb mijn ipod aangezet en zing zachtjes mee terwijl de bergen en dorpjes aan ons voorbij trekken. Er is een groot verschil tussen de prachtig versierde kleurrijke huizen en de betonnen hokjes langs de weg. Overal wordt eten en prullaria verkocht langs de weg.

We komen aan bij de Elephants Waterfall. Hier gingen de olifanten vroeger drinken. Inmiddels zijn alle olifanten doodgemaakt en komen er dagjesmensen en toeristen om te zwemmen. Er is geen hoge waterval maar meer een stroompje wat in verschillende etages naar beneden loopt. Langs het water, op de rotsen zijn allerlei kraampjes gebouwd waar je een zitplekje kan kopen. De jeugd van Vietnam vermaakt zich prima met wat alcohol en indruk maken met jsalto’s vanaf een rots. Ook zitten er veel gezinnetjes die ontspanning zoeken na een drukke werkweek.
We komen Emily en Nicole tegen, 2 amerikaanse meiden die we op de boot naar Ha Long Bay hebben ontmoet. We wisselen nummers uit en beloven vanavond samen te gaan eten.

Het water is heerlijk en we vermaken ons prima. Na een blikje cola is het tijd om verder te toeren. We rijden naar een klein restaurantje voor een Vietnamese lunch. Met gevulde buiken gaan we weer op weg, naar de bergen. De slingerwegen leiden ons langs lege stranden – de Vietnamezen blijven graag lichtgekleurd – steeds hoger, tot bijna in de wolken. Bovenaan een uitzichtpunt beklimmen we de ruïne van een fort. We maken wat foto’s en stappen gauw weer op. Er komt regen aan. Ik kies ervoor mijn poncho te gebruiken om mijn camera te beschermen, de druppels komen hard op mijn huid neer door de snelheid van de motor. Ach dat gaat voorbij, ik droog wel op, mijn camera niet.

De bui is gelukig maar van korte duur. Voordat we aankomen bij Marble-village is het al droog. In Marble-village worden prachtige marmeren beelden gemaakt. Verder is het niet echt boeiend. Ik vraag een van de personeelsleden nog of ze me iets kan vertellen over het marmer maar meer dan “van over de hele wereld kopen mensen hier beelden” komt  ze niet. Ze blijft ons ook op vervelend korte afstand volgen als we tussen de souvenirs doorlopen, we zijn zo weer vertrokken.

De volgende bezienswaardigheid is Danang. Een walhalla voor de welgestelde toerist. Het wemelt er van de resorts. Wij nemen een korte duik in de zee. De laatste etappe is aangebroken. Hoi An.

Het is jammer dat de trip is afgelopen. Het was echt fantastisch. We hebben elkaar de hele reis alleen maar grijnzend aangekeken wanneer we elkaar inhaalden.
Aangekomen bij het hotel zijn we erg benieuwd of we de tocht ook op de foto hebben kunnen zetten. Het richten van de camera was namelijk op vele momenten een gokje. Gelukkig hebben we het redelijk voor elkaar gekregen.

Het is inmiddels 18:00 en we krijgen trek. Na een snelle douche zien we Nicole en Emily bij restaurant Hola Taco. Helaas is deze dicht, via 2 aanbevelingen belanden we uiteindelijk bij de ‘Mermaid’, het eerste restaurant van Hoi An. De eigenaresse merkte vanaf 1992 dat er steeds meer toeristen kwamen naar het stadje. Ze wilde deze westerse mensen graag bedienen met hun eigen eten. Daarom ging ze in de stad op zoek naar mensen die heimwee hadden naar het eten van thuis en vroeg ze of ze dat samen met haar wilden klaarmaken. Zo ontstond een westerse kaart met eten van over heel de wereld.

We boeken in het hotel nog snel even de busreis naar Saigon/Ho Chi Minh voor over 2 dagen. Deze zit snel vol en duurt bijna 24 uur. Jippie! Maar eerst even 2 dagen relaxen en cultuursnuiven in Hoi An!