Day #23 - Turbulence

De reis duurt lang. Na de 9 uur in het busje mogen we 3 uurtjes de benen strekken op het vliegveld. We hebben Rachel en Rose gedag gezegd en struinen wat heen en weer tussen de winkeltjes in de vernieuwde vertrekhal. Vorig jaar is dit deel van het vliegveld afgebrand. Het was toch al wel aan vernieuwing toe dus dat kwam goed uit. 

Nadat Jelte voor de zoveelste keer zijn paspoort is verloren (en heeft teruggekregen) en ook Lisette haar boardingpass onderin haar tas heeft gevonden kunnen we allemaal het vliegtuig in.

Het lukt niemand om wakker te blijven. De reis begon al om 13:30 en inmiddels zijn we pas op de helft. Om 13:40 zullen we aankomen in Amsterdam na 24 uur onderweg geweest te zijn. 

In Istanboel is er even tijd voor een plasje en evt een broodje. Aangekomen bij de gate kom ik voor een aangename verrassing te staan. Op een bankje verderop zitten Maarten en Jip. Zij zijn net in Bahrein geweest voor een korte vakantie. We kletsen even bij en Jip steelt de show bij de half slapende deelnemers. 

Dit deel van de reis slaat ook bij mij de vermoeidheid genadeloos toe. Ik dommel in slaap en krijg halve momentjes mee. Tussendoor klets ik met Aidan en laat ik me voor de gek houden door hem en Linda. Het is bijzonder aanlokkelijk om een pen te steken in een openhangende slaap-mond ;) 

Om 13:50 raken we dan weer Nederlandse bodem. Bij de bagageband delen we de complimentenblaadjes uit waarop iedereen over elke deelnemer iets moois heeft gezegd. Ook nemen we vast afscheid van elkaar om dat aan de andere kant van de schuifdeur een horde ongeduldige ouders staat. In dat tumult is het onmogelijk om elkaar goed gedag te zeggen en dus doen we het nu vast. De eerste tranen rollen over de wangen. Wat een fijne groep, wat een heerlijke mensen. Wat jammer dat we elkaar moeten gaan missen na 3 intensieve, mooie, hilarische en bijzondere weken. 

De ontvangst bij arrival 4 laat niets te wensen over. Knuffels, spandoeken en mooie woorden. We zijn weer thuis.

Met een kopje Starbucks-koffie neem ik weer afscheid van mijn zusje Lieke. Papa en mama gaan nog even mee naar Utrecht. Ze slapen in een hotel en brengen me morgen weer naar Schiphol voor de reis naar Azië. 

Ik hoop dat ik daar evenveel toegang heb tot het internet, ik ga in ieder geval mijn best doen jullie op de hoogte te houden van de avonturen aldaar.