Day #17 - Hiking

De wateval. Beroemd en berucht onder de OPIN-Kenia-groepen. Glijden en glibberen over een smal jungle-pad om uit te komen bij een prachtige 80 meter hoge waterval.

Het pad was dit jaar stukken minder nat en zo stonden we al binnen 1 uur aan de voet van het natuurwonder. Watervallen zijn wat mij betreft echt de mooiste dingen op aarde.

Onze prettig gestoorde deelnemers hadden halverwege het pad het plan opgepakt om te gaan zwemmen in het plasje onder de waterval. Ik had verwacht dat dat plan met het riviertje terug naar beneden zou stromen. Maar niets was minder waar. Slechts gehuld in onderbroeken en een enkele BH´s doken 7 dappere dodo´s het water in. De rest van ons vermaakte zich met Yannick´s Calvin Klein poses en de verwoede pogingen van Karin om haar billen te bedekken met een sjaaltje.

Helemaal fris namen we dezelfde weg weer terug. Onze heldin van de dagmis Cynthia. Ze was gisteren nog erg ziek en liep vandaag de hele weg mee. Uitgeput stortte ze ter aarde. We vingen haar even op en met nieuw verzamelde moed kroopmze in de matatu. Op naa het Rescue Home!

Vorig jaar hebben we hier de fundering gegraven voor een nieuw gebouw. Dat gebouw staat er nu en het was machtig mooi om te zien hoe het inmiddels is ingericht met bedjes en stoelen. Stukken steviger dan de 2 houten hutjes die er nog naast staan.
De kinderen waren niet thuis, ze waren op school. Daarom heb ik de groep meegenomen naar het Health Centre verderop. Hier kan iedereen medische zorg krijgen. Er is veel aandacht voor aids en er kunnen bevallingen gedaan worden. Op de vraag of daarbij pijnstilling gebruikt wordt kreeg ik als antwoord: “This is Africa..”

De rest van de dag werd er niet veel meer gedaan. Ik zal jullie niet verder vervelen met weerwolf-verslagen maar moet toch even kwijt dat ik het meest briljante potje van mijn leven heb meegemaakt die avond.

Mama belde nog even om me bij te praten over het nieuws in Nederland. Ik hoorde dat ik er een  nieuw achterneefje bij heb, gefeliciteerd Teun en Tineke met Sam!