Day #38 - Paradise

Na een alles behalve comfortabele rit in de hotelbus (geen airco, geen wifi, geen wc) stranden we een paar kilometer van Sihanouksville. Een bijzonder betrouwbaar ogende taxichauffeur (geen woord engels, achterklep die niet dicht kan) wil ons voor 6 dollar wel naar de haven brengen. We zijn brak, moe, stuk, kapot en meer van dat dus we wagen het erop.

Hij weet niet precies waar wij moeten zijn maar met wat hulp van een vriend en google maps terecht bij het kantoor van het Palm Beach resort. Kevin ontvangt ons vriendelijk en spreekt hoopvolle verwachtingen uit over het weer. (het kwam met bakken uit de hemel)

De boottocht naar het eiland Koh Rong duurt zo’n 3,5 uur. De zee is erg onrustig. Één iemand in ons gezelschap vraagt zich voorzichtig af of we de overkant heelhuids zullen halen. Voor wat mentale steun zingen we samen zeemansliedjes. “oh it was sad when the great ship went down... “

Koh Rong is een sprookje. Met gastheer Rick (een Nederlander), heerlijk eten, hangmatten, (heel veel) cocktails, een gitaar en lichtgevend plankton is het een paradijsje. Koh Rong heeft mij zover gekregen even helemaal niets te doen. (Vandaar deze late update)

We hebben uiteraard het eiland een beetje verkend. Zo zijn we met kajaks door een vissersdorpje gevaren, De huizen staan op palen en aan het einde van het dorp slingert de rivier de mangrovebossen in. Ook zijn we door de jungle naar de andere kant van het eiland gelopen. Eerst liepen we verkeerd, kwamen bij de zendmast van het eiland, ook mooi.
De mannen zijn doorgegaan met poging 2 en bereiketen uiteindelijk Long Beach, een van de mooiste stranden van de wereld. Ik bleef achter om wat te doen voor de LSVb. Dat kwam er niet van. De 53 jarige host, Rick, heeft werkelijk álles meegemaakt in zijn leven en daar vertelde hij levendig over.

Ik kan nog uren vertellen over Koh Rong maar laat ik ook even wat bewaren voor thuis. =)