Day #33 - Co Chi & Sushi

Gisterenavond hebben we heerlijk gegeten in een Vietnamees restaurantje. Voor mensen die het wat dichter bij huis willen proeven: in Berlijn zit precies zo’n tentje in Charlottenburg. Het heet Tubi en heeft hele goede recenties gekregen. ;)

Het zusje van Kamil’s vriendinnetje is in Saigon voor vrijwilligerswerk en we ontmoeten haar bij een café in de party-straat van District 1. Ze heeft leuke mensen ontmoet en we sluiten ons gezellig aan bij de groep. Zo is er een paramedic uit Australië en een meisje uit Kenia. Een goed gesprek is het gevolg.

Saigon is een erg westerse stad vergeleken bij de rest van Vietnam. Dat is logisch te verklaren door het feit dat dit deel van Vietnam gesteund werd door de VS en niet communistisch wilde zijn en het Noorden dat wel wilde, onder leiding van Rusland.

Om 14:00 stappen we in de bus naar Co Chi om uit te vinden hoe het allemaal zat met de Vietnam oorlog. We lopen door het bos war 20 jaar lang heftig gevochten is en nemen een kijkje in de ingenieuze tunnels die de Vietcong maakten om te ontsnappen aan de Amerikaanse soldaten. De Vietcong bestond uit Vietnamezen die het communistische gedachtegoed deelden. Dit waren niet alleen Noord-vietnamezen, er waren vele Zuid-vietnamezen die geen trek hadden in de Amerikaanse bemoeienis. De vlag van deze strijders was dan ook half blauw (zuid) en half rood (noord). Met een gele ster in het midden voor de huidskleur van de Vietnamezen. De 5 sterren van de ster staan voor de 5 lagen in de bevolking; boeren, artiesten, arbeiders, handelslui en soldaten.
Toen noord Vietnam won op 13 april 1975 is de vlag rood geworden, de ster is gebleven.

We waren erg onder de indruk van de geschiedenis en atmosfeer in het gebied. Er is een schietbaan waar toeristen geweren kunnen afvuren. Daardoor hoor je tijdens het lopen door het bos steeds de schoten, wat de beleving nog intenser maakt.
De Vietcong waren erg inventief en wisten de Amerikanen op listige wijze te besluipen en vermoorden. Ze hebben allerlei boobytraps bedacht die garant staan voor een pijnlijke en soms langzame dood. De documentaire aan het eind van de tour laat zien dat de mensen in dit gebied erg boos zijn op de VS. Zij hebben met gif het land wat ooit zo vruchtbaar was vernietigd en hebben met bommen en moderne wapens duizenden mensen vermoord.
Dit is natuurlijk de Vietnamese kant van het verhaal. Het is goed om dit even te zien naast de Amerikaanse films gebaseerd op deze oorlog.

Voor het avondeten gaan we af op een tip van Ivo’s neef. Hij beveelde een sushirestaurant aan in Ho Chi Minh. We moeten even zoeken maar schuiven uiteindelijk aan tafel in het chique establissement. De kaart ziet er veelbelovend uit. Studentikoos als we zijn spreken we af dar we omstebeurt een ‘fancy’ hapje mogen uitkiezen. Per ronde kiezen de andere 2 dan een wat goedkoper hapje. Zo weten we ons 3 rondes te vermaken. Bij ronde 3 komt een van de koks naar onze tafel. We hebben een specialiteit besteld en hij wil graag uitleggen wat er zo bijzonder aan is. Van dit prachtige hapje krijgen we alle 3 een zogenaamd ‘foodgasm’, het is verrukkelijk. De kok is blij te zien dat wij zo genieten en nodigt ons uit voor een sake-bomb.

We verplaatsen ons naar de bar waar een glas bier, 2 chopsticks en een borrelglaasje sake op ons staan te wachten. Op aanwijzingen van mister Chuong leggen we de stokjes over het bierglas en zetten we het borrelglaasje er bovenop. We tellen af en slaan na 3..2..1.. keihard op de bar. Het glaasje valt in het bierglas en dat is het teken voor ons om heel snel het glas op te pakken en de inhoud te ‘atten’. Uiteraard verlies ik deze wedstrijd.

We sluiten de avond tevreden af met een review op tripadvisor. Ichiban Suchi, gaat dat beleven!